Hallo, welkom op mijn weblog! Hier laat ik zien waar ik mee bezig ben. Laat het je inspireren!










woensdag 23 november 2016

Mijn moeder



was altijd een heel creatief mens. Ze kon maken wat ze wilde. Verzon de leukste dingen of maakte dingen na waar ze haar eigen draai aan gaf.  Met haar oude Pfaff kon ze wonderen verrichten.
Of met die poken van breipennen.

Tot op late leeftijd waren haar handen altijd bezig.
Tot het echt niet meer ging. 

De Alzheimer in combinatie met Parkinson en het bijna blind zijn, maakten dat ze haar handen niet meer kon gebruiken zoals ze wilde. Met als gevolg deze de laatste jaren typische foto van mijn moeders handen in een door haar gebreid vest van restjes garen, Die handen die bijna niets meer konden, het alleen nog maar koud hadden en pijn deden.


Na een val van de trap en nog een week pijnbestrijding is mijn moeder overleden. 
En nu zit ik thuis met wat van mijn moeders spulletjes en met mijn moeders vest aan.


Ik ben blij met het naaiblikje dat ik van mijn moeder kreeg toen ik haar mijn eigen naaiblikje liet zien. Want ik ging altijd naast haar zitten handwerken als ik er was. Dan vertelde ik haar mijn handwerkplannen en vroeg haar dan wat zij ervan vond.

Het blikje daar heeft vroeger boenwas in gezeten. Helemaal schoongemaakt en de bovenkant is afgekrabt. Het deksel is met een hamer wat boller gemaakt, zodat er meer in past.
Er in een speldenkussentje gemaakt van een stukje deken.
Een hartje van een restje stof om ergens op een vlek te naaien.
Platgeslagen vingerhoeden die om haar reumatische vingers pasten.
Een heel klein en super bot schaartje, veiligheidsspelden en hele grote naalden.
Mijn moeder was toen al bijna blind.

De rode knopen heb ik voor haar hier in de kringloop gevonden. Dat was het laatste dat ze zelf nog heeft gedaan, deze knopen aanzetten op haar rode gebreide vest.

Dit blikje is hoe mijn moeder was. Zo typisch. Zuinig en heel creatief.


Nu heb ik weer wat dingen terug die ik ooit voor haar gemaakt heb. Het popje dat tot het laatst toe bij haar in bed lag. De rolstoeltas en -deken waar ze zo trots op was. 

Ik ben blij voor haar dat ze niet meer hoeft te lijden. Blij dat ze van die ellendige Alzheimer af is, waardoor ze soms niet wist of ik haar dochter, haar zus of iemand van de verzorging was.
Blij dat ze niet meer zo bang hoeft te zijn voor alle spoken die ze dacht te zien.
Ik ben blij dat ze niet meer steeds hoeft te vallen. 
En ik ben blij dat ze niet meer zo verschrikkelijk eenzaam hoeft te zijn.

En toch ben ik verdrietig.

22 opmerkingen:

Monique zei

Natuurlijk ben je verdrietig.........Nogmaals heel veel sterkte ,Gina, maar koester ook de mooie herinneringen, maar ook zo'n tastbare herinnering zoals dat mooie, nooit vervangbare doosje. Veel liefs van deze kant.

ria vogelzang zei

Heeeeeeeeeel dikke knuffel, lieve meid!

Anoniem zei

Beste Gingini,
Heel verdrietig, dat je moeder is overleden, maar ik begrijp heel goed, dat je om al de redenen
die je noemde ook blij kunt zijn.Mijn moeder is 97, heeft ook Alzheimer, waardoor ze niemand
meer herkent, is rolstoelgebonden, kan niets meer zelfstandig en was altijd zo'n tevreden,
opgewekte vrouw.
Ik vind het vaak zo treurig, dat ze op deze manierzo oud moet worden.
Heel veel sterkte,
groeten, Betsy

G zei

Hallo Gingini,
Heel veel sterkte met dit verdriet.

Gerda

Marian zei

Mooie herinnering heb je aan dat blikje. Heel veel sterkte.

Anoniem zei

Mooi geschreven Gini en fijn dat je ook nog tastbare herinneringen aan je moeder hebt. Sterkte meid.
dikke groet van joyce

Joke zei

Dag lieverd, ik bied je geen woorden, maar een stevige knuffel. Dankjewel voor jóuw woorden!

quiltmarjanneke zei

Dubbel dat gevoel. Ik hoop voor je dat binnenkort de mooie herinneringen overheersen!

Miriam zei

Logisch dat je je zo voelt. Blij voor haar en verdrietig vanwege het gemis. Heel heel veel sterkte!!!

Miriam

Elizabeth zei

Natuurlijk mis je haar ... Ze was je moeder. Maar aan haar lijden is een eind gekomen. En nu moet jij verder met de herinneringen. Koester ze maar ... En laat de tranen en het verdriet maar komen. Dat is heel normaal en je moet er door heen.
Heel veel sterkte hoor!

conny's quilts en creaties zei

Wat een mooie ode aan je moeder heb je hier geschreven. Natuurlijk ben je verdrietig, ik wens je heel veel sterkte, groetjes Conny

Guusje, zei

Wat een triest nieuws. Ik wens je heel veel sterkte toe. Het is heel normaal dat je verdrietig bent. Ik mis mijn altijd handwerkende mam ook nog zo erg en bij alles wat ik doe denk ik heel vaak aan haar. Nogmaals veel sterkte gewenst.

Hobbyrita zei

Oh Ginny, wat een triest nieuws, ik zou je even willen knuffelen en je wat warmte geven om je te helpen met dit hele grote verdriet. Gelukkig heb je heel veel goede herinneringen die het verdriet helpen te dragen. Je moeder verliezen is niet niks, de mijne is er al 10 jaar niet meer en nog vaak mis ik haar of zou ik haar iets willen vertellen of delen, maar het kan niet meer. Koester alles wat je van haar hebt en vooral de herinneringen. Sterkte! Rita

Martine zei

Wat een triest nieuws en je moeder verliezen is niet niks. Sterkte en een knuffel.

Corina zei

Oh wat schrijf je mooi en liefdevol over je moeder! Heel veel sterkte bij het gemis.

Ans zei

Gecondoleerd met het verlies van je moeder, prachtig verteld verhaal over hoe zij was! Koester de fijne herinneringen!

blauwruitje zei

Wat mooi geschreven. Ik wens je heel veel sterkte de komende tijd! liefs Sandra

fanca zei

gecondoleerd. mooi geschreven mooi verwoord. heel veel sterkte de komende tijd

loesje zei

Gecondoleerd.
Sterkte met het verdriet, hopelijk zijn de mooie herinneringen een troost.

Annelein zei

Daarom een hele dikke knuffel... sterkte de komende dagen... En wat een mooie herinneringen om te koesteren...

baukje zei

Ach Gini ik lees het nu pas. Wat verdrietig . De laatste jaren was je zoveel bij haar en maakte zoveel voor haar. Dat moet een leegte geven. Ze kwam ook zo vaak voor in je blogberichtjes. Dit voor mijn moeder gemaakt en nog een lekkere fleurige sjaal want ze hield và fleurig. Veel sterkte....

Conny's-blog zei

Wat mooi dit blokje over je moeder.
Alsnog sterkte met je verlies van je moeder en je hondje.
Alles wat ons lief Is willen we niet missen toch.........liefs.conny

Een reactie posten

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.